Bruichladdich

Zakład Bruichladdich (wymowa: bruikladi) powstał na wyspie Islay w 1881 roku, wybudowany przez braci Roberta, Johna i Williama Harvey’ów. Nazwa tej destylarni, najbardziej w Szkocji wysuniętej na zachód, oznacza „stok na wybrzeżu”. Usytuowana jest na zboczu góry, nad morzem i nad brzegiem rzeki Loch Indaal. Wystawiona jest więc na działanie silnych wiatrów od morza, niosących aromat soli morskiej.
Bracia do budowy zakładu Bruichladdich użyli dopiero co opatentowanego wtedy betonu.
Harvey’owie zamknęli gorzelnię w 1929 roku, potem była ona własnością Johna Hobbsa, a od 1968 roku należała do grupy Invergordon. Invergordon zaczął w Bruichladdich produkcję na większą skalę i wypromował produkowaną tu whisky w Europie. Mimo tych zabiegów, w 1995 roku podjął decyzję o zaprzestaniu destylacji.
W grudniu 2000 roku na kupno zakładu zdecydowała się nieduża, niezależna firma dystrybucyjna Murray McDavid. Firma przebudowała zakład i w maju 2001 roku wznowiła produkcję alkoholu. Otwarła również w Bruichladdich ośrodek dla gości oraz sale przeznaczone do organizacji kursów i szkoleń.
Warto podkreślić, że wiele elementów wyposażenia Bruichladdich pochodzi jeszcze z czasów powstania destylarni. Są to: odlewana, żeliwna kadź zacierna i nitowany (a nie spawany) kocioł, kadzie fermentacyjne z sosny oregońskiej oraz posadzka z ubitej ziemi, na której stoją beczki. Dawny wygląd zachowano też w piwnicach.
Bruichladdich czerpie wodę ze zbiornika znajdującego się w głębi lądu, woda ta nie ma więc typowego dla innych gorzelni na Islay torfowego aromatu i smaku. Łagodność whisky jest zapewniana dodatkowo przez alembiki o długich szyjkach.
Na rynku są oficjalne wersje whisky Bruichladdich 10-, 15-, i 21-letniej, a także 16-letni Stillman’s Dram.

Poprawna wymowa słowa Bruichladdich: